Fietsend op weg naar het Amsterdamse bos kwam ik deze oude tram tegen. Dit was de eerste tram uit mijn jeugd. De bestuurder kan zitten op een verplaatsbare kruk maar ook staan. De bediening gebeurt dmv een wiel waarmee de snelheid wordt geregeld. Ik was gek op trams en wilde trambestuurder worden maar het lot bepaalde- zoals vaker in het leven- anders.
Na het Amsterdamse Bos op de terugweg het dorpje Sloten bezocht waar een dorpspomp en een brandmelder staat.
Buiten dienst uiteraard, maar de tram doet nog wel dienst als Museumtram
Leuk, zo’n middagje nostalgie.
Ejwblog 
Ja, prachtig zo’n oude tram. Ik kende ze niet als kind want ik groeide op in de boerenbuiten, maar ik kan me voorstellen dat ze indruk maakten!
Inderdaad en hoe verder in de tijd, hoe gestroomlijnder ze werden, net als de auto. Door het platteland rijden geen trams maar wel treinen, dat is net zoiets maar dan sneller
Ik durf het bijna niet te schrijven maar ook treinen hadden we daar niet. Ik groeide op in een dorpje met toen zo’n 500 inwoners. Het dichtste station was in een provinciestadje op 10 kilometer. Daar moesten we heen met de fiets of met de bus. Maar aangezien er maar 2 bussen per dag kwamen… Veel gefietst als jongere! En nu woon ik weer in een gebied met schaars openbaar vervoer. Nu rijd ik veel auto want mijn werk ligt op 40 km hier vandaan.
Het zit je niet mee qua openbaar vervoer. Ook al zou je geen auto willen, je hebt er wel een nodig daar.
Dat trammetje is mooi maar er zitten ook erg mooie lijnen in deze foto. Niet alleen de rails maar ook het achterliggende gebouw werkt mooi mee
Bijzonder dat ik deze tram tegenkwam. Even later reed hij weg en kon ik hem een tijdje volgen. Herinneringen kwamen boven. Zo stond er ”Verboden te spuwen” in de tram.
Ja helemaal mijn smaak natuurlijk. In Rotterdam en Den Haag weet ik dat er rondritten zijn met die trams. Ik hou wel van die nostalgie.
Leuk dat die nog rijden. Ze zijn ook van een voortreffelijke kwaliteit. Geen computertechniek en technische snufjes maar de trams zelf waren oerdegelijk.
Ja heerlijk, zo’n ‘trip down memory-lane’. Ik vermoed dat er bij velen van ons van de vroegere plannen weinig terecht is gekomen. Dat bevordert, denk ik, de nostalgische gevoelens.
Hoe ouder ik word, hoe nostagischer. Toen ik die tram zag kwamen wist ik ineens weer dat er een kruk inzat ipv een stoel. Ook de bankjes waren van hout en die zaten behoorlijk hard.
Wat leuk. Ik kom (ook) uit een dorpje en reed met paard en wagen over zandwegen. Een tram heb ik pas rond mijn 30e voor het eerst gezien.
Maar niet zo’n lief kleintje als deze.
De brandmelder zou mij niet zijn opgevallen omdat het de kleur van ptt brievenbussen heeft 🙂
Normaal gesproken hing er nog een wagen achter maar bij deze museumtram is de motorwagen voldoende. De kleur van pttpost is al lang geleden veranderd in oranje-wit. Brandweer doet het nog in het rood.
Oh, die oude trams, daar heb ik heel wat ritjes in gemaakt in mijn jonge jaren. Leuk om er weer eens één te zien.
Uit je vorige logjes begrijp ik dat je een fijne fietsvakantie hebt gehad. Altijd prettig als een vakantie goed verloopt.
Ik zal je wat vertellen, straks ga ik wéér drie weken. A.s zondag vertrek ik naar Limburg. Hoe hóu ik het vol!
Ja, het leven is hard…ik leef met je mee.