DE HARDE SCHIJF (DRIVING JUDGE)

Sjoelvereniging ‘De Harde Schijf’ viert feest na de uitspraak van De Rijdende Rechter dat de sinds kort in het dorp gevestigde computerzaak met dezelfde naam daar afstand van moet doen. Deze zit nu zonder naam maar dat interesseert de sjoelvereniging geen biet. De heer Schuifbak, een kogelrond kereltje met dikke brillenglazen die al sinds de oprichting van de sjoelvereniging de schijven door de poorten ketst kwam erachter toen zijn computer het begaf en hij van een kennis hoorde over de nieuwe computerzaak.”Je moet naar ‘De Harde Schijf’ gaan, die nieuwe computerzaak.”

”De harde wat??”, antwoordde Schuifbak met stemverheffing, ”maar evengoed bedankt voor de tip.”

En zo beende Schuifbak een dag later driftig met zijn computer onder de arm naar de rand van het dorp waar in een klein pand computerzaak ”De Harde Schijf” gevestigd was. Schuifbak was slim en had bedacht dat hij eerst zijn computer zou laten repareren alvorens hij tot gerechtelijke stappen zou overgaan. ”Goedemiddag, mijn naam is Schuifbak, ik kom mijn computer ter reparatie aanbieden.”

”Joris Floppy is de naam”, antwoordde de fris gewassen blakende eigenaar, De Harde Schijf zal hem vakkundig repareren.”
”Nog wel”, antwoordde Schuifbak met een grijns en verliet met grote stappen de zaak, de eigenaar in raadselen achterlatend.

Na drie dagen kon de computer worden opgehaald. Thuis aangekomen belde Schuifbak onmiddellijk De Rijdende Rechter. Deze zat voldaan aan de thee nadat hij net een belangrijke zaak had afgehandeld. Twee naast elkaar wonende families hadden een vete over een boomtakje dat 10 centimeter over een schutting uitstak. De rechter was er met een rolmaat opaf gegaan en had het kadaster ingeschakeld die de erfgrens bepaalde. Het takje mocht blijven zitten omdat het niet uitzicht belemmerend was.

De rechter die tevens voldaan was omdat hij had vernomen dat zijn programma aan Amerika was verkocht onder de naam ‘The Driving Judge’ werd gebeld en nam de telefoon op. ”Met The Driving Judge,” zei de rechter dromerig met het kenmerkende lachje. ”Ja, met Schuifbak. Ik heb een zaak Edelachtbare. de nieuwe computerzaak in ons dorp heeft de naam van onze sjoelvereniging gepikt. ik wil zo spoedig mogelijk een hoorzitting”

En zo gebeurde het dat de sjoelvereniging en de medewerkers van de computerzaak bij de hoorzitting aanwezig waren. Het was er zeer onrustig en chaotisch. Schuifbak had zijn geluksschijf in zijn broekzak gestopt, iets dat hij altijd deed als hij naar een gelegenheid ging waar hij wel een beetje geluk kon gebruiken. De eigenaar van de computerzaak, Joris Floppy die drie rijen voor Schuifbak zat had een floppy bij zich waarop de inschrijving van de Kamer van Koophandel stond. De rechter die de bezwaren voorlas moest regelmatig onderbreken door scheldkanonnades over en weer. ”Nou, nou, nou, heren”, probeerde de toekomstige Driving Judge, maar genoot stiekem van de spectaculaire tv die het opleverde.

Plotseling stond Joris Floppy op en schreeuwde naar achteren tegen Schuifbak, ”Jij bent een klein bebrild serpent, ik hoop dat als jullie de volgende keer dat achterlijke spelletje spelen er een te hard gegooide schijf achterin je strot terecht komt.” ”Heren, heren ik …”, maar verder kwam de rechter niet want Schuifbak was opgestaan en had met een rood hoofd de geluksschijf uit zijn broekzak getoverd en deze met grote kracht naar het hoofd van Floppy gegooid. Deze bukte precies op dat moment om zijn schoenveter vast te maken zodat de schijf op het hoofd van De Rijdende Rechter terechtkwam waardoor zijn bril doormidden kliefde. Schuifbak sloeg van ontzetting de handen voor de ogen en jammerde, ”Edelachtbare, oh edelachtbare wat vreselijk, het was voor Floppy bedoeld.”

Er klonken kreten van ontzetting en Joris Floppy riep- terwijl de rechter zijn hoofd weer van het bureau tilde, ”Kijk nou eens wat je gedaan hebt klein onderkruipsel!,” in zijn stem was de vibratie van de overwinning te horen. De rechter hernam zich en zei: ”Wat er ook gebeurt, een rechter spreekt recht. Mijn bril is stuk maar ik kreeg een tweede gratis bij Hans Anders. Alles overwegende ben ik tot de conclusie gekomen dat de sjoelvereniging haar naam mag behouden want zij hebben immers de oudste rechten. U, meneer Joris Floppy, zal naar een andere naam moeten uitzien. Ik heb een suggestie, wat dacht u van De Draadloze Muis. Maar dat is natuurlijk aan U.”

Dit is mijn uitspraak en daar zult u het mee moeten doen.”